Isbjørnhistorier

Eit 60 års minne 

ved Helge Ødegård

På Stredeturen i 1952 skaut vi to isbjørnar. Den første var eldgammal, tennene var nesten nedslitne og kjøtet seigt som skosolar. Stuerten kava og skulle lage kjøtkaker av dette kjøtet, men det var eit slit å få kjøtet gjennom kjøtkverna. Stuerten mol litt flesk saman med dette kjøtet og då vart ikkje kjøtkakene så aller verst. Frambeina hang under galgedekk. Det var nesten nifst å sjå kor dei likna på hendene til eit menneske. Den andre bjørnen vi fanga var ung.

Ein annan gong låg vi ikkje langt frå land og dreiv med liner etter Håkjerring då vi fekk sjå ein bjørn på vandring. Bjørnen vart skoten. Skipper og skyttar meinte at denne bjørnen var om lag to år gamal. Dei trudde at dette måtte vere første sommaren den gjekk åleine, før hadde den hatt lag med mora.

Denne bjørnen var feit og fin, kjøtet smakte nesten som gjøkalv. Det vart mange gode måltider av denne isbjørnen.